สวัสดีค่ะผู้อ่านที่น่ารักมากๆ ทุกท่าน
ห่างหายไปซะนาน คิดถึงกันบ้างไหมน้า >//<
ช่วงที่ผ่านมา แป้งค่อนข้างยุ่งค่ะ
การบ้านเทอมนี้เยอะมากๆ แต่เป็นงานที่ทำแล้วมีความสุข
วันนี้จะขอพูดถึงงานในรายวิชา การผลิตสื่อสิ่งพิมพ์
อยากจะเล่าความรู้สึกและประสบการณ์ในการทำงานครั้งนี้
ผู้อ่านท่านใดสนใจงานด้านนี้ ลองอ่านแล้วนำไปต่อยอดได้นะคะ
กว่าจะเป็น ESTILO
การจะผลิตสื่อสิ่งพิมพ์สักเล่มหนึ่งไม่ใช่เรื่องง่าย.. นี่คือสิ่งที่แป้งเรียนรู้ด้วยตัวเองจากการทำงานในรายวิชานี้ แป้งเป็นคนหนึ่งที่ชอบอ่านนิตยสาร ชอบอ่านหนังสือ เป็นนิสัยที่ถูกส่งต่อมาจากคุณแม่ จนถึงวันหนึ่งที่ได้เรียนรายวิชา การผลิตสื่อสิ่งพิมพ์ พอรู้ว่าต้องทำนิตยสาร 1 เล่ม ในใจมันเกิดความรู้สึกหลากหลายมากๆ
เนื่องจากรายวิชานี้ต้องทำงานเป็นกลุ่ม ค่อนข้างตื่นเต้นและลุ้นมากว่าจะได้ทำงานร่วมกับใครบ้าง ถือเป็นความโชคดีค่ะ เพราะเพื่อนที่ได้ทำงานร่วมกันทุกคนมีความขยันและตั้งใจในการทำงานมากๆ เป็นเพื่อนที่คุ้นหน้าคุ้นตาเคยทำงานด้วยกันอยู่บ่อยๆ
การทำนิตยสารได้เริ่มต้นขึ้นจากการเลือก theme เริ่มแรกกลุ่มเราเลือกทำเป็นแบบไทยประยุกต์ แต่เนื่องจากการลงพื้นที่หรือการหาข้อมูลทำได้ค่อนข้างยาก จึงเปลี่ยนเป็นแบบวัยรุ่นวัยเรียน โดยใช้ theme คือ ความฝัน กลุ่มเป้าหมายคือช่วงวัยทีน หรือมัธยมศึกษาตอนปลาย
ESTILO = STYLE กลุ่มเราดึงเอาความเป็นตัวของตัวเองของแต่ละคน เขียนออกมาเป็นบทความตามเรื่องที่ถนัด และดึงเอาความฝันของน้องๆ ออกมา โดยเน้นความเป็นธรรมชาติที่ไม่มีการแต่งเติมสิ่งใดใดลงไป
หลังจากนั้นได้ทำการแบ่งคอลัมน์ให้แต่ละคนรับผิดชอบ โดยแป้งได้เขียนเรื่อง อาหารคลีน, สิว, แนะนำหนังสือ, แนะนำร้านกาแฟ (1 ร้าน), D.I.Y (ทำสมุด, ร้านขายของ) และคอลัมน์หลักที่ช่วยกันทำ ซึ่งคอลัมน์หรือบทความที่เขียนจะมีทั้งแบบค้นคว้าข้อมูลจากอินเทอร์เน็ตและลงพื้นที่เอง 
โดยเริ่มเขียนจากบทความที่หาข้อมูลง่ายที่สุดคืออาหารคลีน เนื่องจากเป็นเรื่องที่ค่อนข้างมีกระแส คนติดตาม จึงมีข้อมูลค่อนข้างมาก ต่อมาเขียนเรื่องสิว โดยข้อมูลส่วนหนึ่งมาจากอินเทอร์เน็ต และอีกส่วนหนี่งมาจากประสบการณ์ตรงของตนเอง
ในส่วนของบทความแนะนำหนังสือ เป็นบทความที่ชอบโดยส่วนตัว เพราะก่อนจะเขียนได้ไปเดินงานสัปดาห์หนังสือ อย่างที่บอกไปข้างต้นว่าชอบอ่านหนังสือ การเขียนบทความนี้จึงไม่มีปัญหาแต่อย่างใด ส่วนตัวแล้วอยากแนะนำ 10 เล่มไปเลย แต่เกรงว่าจะรบกวนเงินในกระเป๋าผู้อ่านมากเกินไป
การเขียนรีวิวร้านกาแฟ ในใจคิดว่าไม่น่าจะยาก แต่ก็ยากอยู่เหมือนกัน คือคิดว่าเราจะเขียนอย่างไรให้ผู้อ่านรู้สึกว่าร้านนี้น่าไปจังเลย จึงพยายามมองหาจุดเด่นรวมถึงเลือกร้านที่เดินทางไปง่าย สะดวกทุกเส้นทาง ราคาน่าคบหา เหมาะสำหรับทุกเพศทุกวัย
สุดท้ายเป็นคอลัมน์หลักของตัวเอง Do It Yourself : D.I.Y. แป้งมีความสุขมากๆ กับคอลัมน์นี้ เพราะส่วนตัวแล้วเป็นคนชอบทำงานประดิษฐ์ ชอบทำของเล็กๆ น่ารักๆ โดยเลือกทำสมุดเพราะทำบ่อย คิดว่าผู้อ่านลองทำตามได้ไม่ยาก ใช้งานได้จริง มีประโยชน์ในชีวิตประจำวัน ต้นทุนก็ถูกมากด้วยเมื่อเทียบกับการซื้อสมุดตามร้านเครื่องเขียน ถึงแม้ว่าขั้นตอนในการทำสมุดจะค่อนข้างเยอะ แต่ก็เพื่อความเข้าในใจการทำตาม จริงๆ แล้วมีเยอะกว่าที่เห็นในบทความ แต่ได้ตัดออกไปส่วนหนึ่งเพื่อให้เนื้อหามีความกระชับ ไม่ยาวจนเกินไป
รูปในคอลัมน์ที่ไม่ได้ลงพื้นที่หรือปฏิบัติเองจะเป็นรูปจากอินเทอร์เน็ต ส่วนคอลัมน์ที่ลงพื้นที่เอง ทำเองจะถ่ายด้วยตัวเอง เพราะแป้งมองว่าถ้าอยากให้รูปกับข้อความสัมพันธ์กัน นักเขียนและช่างภาพควรเป็นคนๆ เดียวกัน
การทำงานในครั้งนี้ เนื่องจากต้องทำงานเป็นกลุ่ม ก็มีบ้างที่ความคิดเห็นไม่ตรงกัน กลุ่มเราใช้วิธีค่อยๆ พูด ค่อยๆ คิด ลงคะแนนและเลือกตามเสียงข้างมาก ใช้อารมณ์คุยกันให้น้อย ใช้เหตุผลให้มาก งานก็สามารถสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี
ต้องยอมรับว่าช่วยงานเพื่อนตอนออกกองน้อยมาก จึงพยายามทำคอลัมน์หรือบทความที่ได้รับมาให้ดีที่สุด มีจุดบกพร่องให้เพื่อนแก้น้อยที่สุด เพื่อลดภาระงานของบก. และฝ่ายกราฟิก โดยจะช่วยในส่วนที่ช่วยได้ ซึ่งเมื่อไม่ได้ออกกองนอกสถานที่กับเพื่อนๆ ก็ทำงานในคอมแทน อย่างเช่นคอลัมน์หลัก ติดธุระไม่ได้ไป ก็แกะเสียงสัมภาษณ์ส่งให้เพื่อให้การทำงานเร็วขึ้น
สุดท้ายนี้อยากขอบคุณอ.ประจำรายวิชา ที่คอยให้คำแนะนำ คำปรึกษาเกี่ยวกับการทำงาน ขอบคุณเพื่อนๆ ในกลุ่มทุกคนที่ให้โอกาสได้ทำงานร่วมกัน ขอบคุณที่คอยจี้คอยบ่น เพราะมีบ้างที่เผลอขี้เกียจ แต่โชคดีที่เพื่อนกระตุ้นอยู่ตลอด ทำให้ทำงานเสร็จได้ทันเวลา :) ภูมิใจกับนิตยาสารเล่มนี้มากๆ หวังว่าใครที่ได้อ่านจะชื่นชอบเช่นกัน.. "กว่าจะเป็น ESTILO"
แล้วพบกันใหม่บทความต่อไป
สวัสดีค่ะ :)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น